Het bezoek aan het asielcentrum in Helchteren liet een diepe indruk achter. Bij binnenkomst voelde ik meteen een mengeling van emoties: empathie, bezorgdheid en bewondering. De sfeer in het centrum was koud, maar toch kon ik de spanning voelen, de stille zorgen en hoop die in de lucht hingen.
Hoewel we niet rechtstreeks met de bewoners hebben gesproken, sprak de omgeving boekdelen over hun situatie. De eenvoud van de slaapkamers en de primitieve gemeenschappelijke ruimtes deden me nadenken over de uitdagingen waarmee deze mensen geconfronteerd worden. Het personeel in het asielcentrum straalde professionaliteit en toewijding uit, ondanks de immense druk waaronder ze werken. Het bezoek heeft mijn gedachtegang verbreed over bijvoorbeeld de complexiteit van het vluchtelingenprobleem en de noodzaak van humanitaire hulp.
Het heeft me ook aangespoord om na te denken over manieren waarop ik kan bijdragen aan het verbeteren van de levensomstandigheden van deze mensen, zelfs als het slechts kleine gebaren van medeleven zijn.
Sem Drijkoningen
